آبراهامیان

اینکه چقدر از خوندن کتاب های مستشرقین به مثابه ی تفاسیر دسته اول بدم میاد بماند، اما یک جنابی هست به نام آبراهامیان.تقریبا توی هر کلاسی یک کتاب برای خوندنش وجود داره.ایران میان دو انقلاب تا توهم توطئه ش و نظریه ی طبقه و کارگر.دال فکری ایشون در مورد ایران و کتاب هایی که درمورد ایران نوشته نظریه ی توسعه ی ناموزون عه.این نظریه اساسا هیچ ارتباط ذاتی ای با انقلاب ایران نداره!معتقده شاه نتونست همراه با توسعه ی اقتصادی و اجتماعی توسعه سیاسی ایجاد کنه،همگام با توسعه اقتصادی نهاد های سیاسی و به نوعی آزادی سیاسی به زبون ساده نداد.حالا بماند که طبق نص تاریخ،وضعیت اقتصادی فارغ از برهه ی پنج ساله که پنج سال اساسا مبنا نیست،به چه شکل بوده.

اینکه کتاب ایران میان دو انقلابش منبع ارشد کنکور علوم سیاسی هم هست بماند،اما ای کاش وقتی داریم مستشرق انتخاب میکنیم درست انتخاب کنیم!تفسیر ابراهامیان کاملا عارضیه.هر تفسیری از انقلاب ایران که مولفه ی معرفت سیاسی رو پاک کنه عارضیه.و جالبه که اسم فوکو بین اساتید ما و کتاب هامون فراموش شده ست در حالیکه این بشر تنها کسیه که تونسته اون مولفه رو درک کنه.مسخره ست که توی مباحث پایان جهان ما منابع این بزرگوار رو بررسی میکنیم اما از رسیدنش به معرفت سیاسی هیچی نمیگیم.این درده بزرگوار این درده!