parvane| فرید سعادتمند

 

 

 

این آهنگ روح سه گانه ی جلیل سامان است. اگر تلوزیون یک سریال را نشان بدهد که قلقلکم بگیرد بشینم تا آخر ببینم همین سه گانه ی ارمغان تاریکی و پروانه و نفس است.

غم اصیل! تنها ترکیبی که میتوانم برای این سه گانه ها به کار ببرم. عشقی که به تصویر میکشد همانی ست که باید باشد، وصالی که به تصویر میکشد هم. اصلا همه چیز! دیالوگ هایش میرود در پوست و جانت یک جایی را پیدا میکند که رخنه کند و جدا هم نشود. همه چیزش به جاست. آهی که از نرسیدن ها میکشی هم به جاست. چقدر این تیتراژ اولش را دوست دارم. باید شب پلی کنی بعد راه روحت را از گوش هایت باز نگه داری، بگذاری ریتم آهنگ بیاید بشیند روی جانت. ممنون آقای سعادتمند.