تنزل تتنزل تنزل تنزُل!

برگ‌هایم. ازدانشگاه زنگ زدند. که شما پس‌رفت عجیبی داشتید. مشکلتان با آموزش مجازی‌ست؟ بعد هم خودشان جواب خودشان را دادند که اگر مشکلتان آموزش مجازی‌ست که ترم قبل چرا خوب بودید. بعد اصلا نفهمیدم چه میگویند! خودش توضیح داد و بعد جواب سوال خودش را داد و بعد قطع کرد. همین هم انتظار نداشتم حقیقتا. خلاصه‌اینکه بله؛ معدلم آمد. ۱۵/۶۰. معدل ترم قبل؟ ۱۸/۶۰. میانگینش میشود شانزده و خورده‌ای. روی نمودار چیزی حدود چهار نمره سقوط. مهم است؟ تا جاییکه نمودار، نمودار ِ نمره‌ی درسی‌ست خیر. تا جایی که یک بنده خدایی زنگ بزند بگوید فرزندم حیف است درست را رها نکن، خیر. آن جا که قدری از صحنه‌ی زندگی فاصله میگیری و این چهار نمره سقوط را از دور میبینی، مهم میشود. یعنی دیگر این نمودار، یک نمودار درسی نیست. واقعیت است. همین تنزل، واقعیت است. راستی درس‌هایی که افتادم درست شدند. یعنی آن دو درس را با تحقیق‌های دیر فرستاده شده، جبران کردم. البته خدایی‌ نکردم! جبران "شدند". چون حقیقتا تحقیق ها را به مضحک ترین حالت ممکن آماده کردم. عذاب وجدان این ترم و یاد نگرفتن کلمه‌ای از واحدهای مهم‌اش دارد خفه‌ام میکند. من هر ترم اگر سر کلاس هم نبودم برای امتحان ویس ها و جزوات را از اول تا اخر گوش میدادم یا میخواندم. به دوحساب، هم اینکه تهش نمیخواهم بی تخصص مدرک بگیرم و دیگر هم به حساب اینکه دانشگاه دولتی‌ست و پول جیب ملت قرار است کلمه شود برود در مغزم. این ترم، تقریبا هیج! اگر جایی هم از انبار ذهنی خودم نوشتم تماما چرت بود‌. اصول روابط ۱، تحولات و نظریه‌های توسعه را گذاشته ام جزوات‌اش را بخوانم. مطالعات تطبیقی و مقایسه‌ای را هم. این ترم درس‌هایی دارم که به غایت دوستشان دارم. برنامه مطالعاتی ریخته‌ام، به حساب این درس‌ها و دورنمای کنکور ارشد. آه کنکور! چقدر نفرت داشتم ازت. چقدر نمیخواستم به وجود نحست برسم. تف به این نمودار. تف به تنزل. از هر وجه! در هر بعد.