ما خوشت میداریم!

امسال میشود ششمین سالی که با آمدن بهار چشم سمت راست بنده قرمز میشود و گویی حجم عظیمی از اشیا در چشم بنده گنجانده شده. تقریبا در این شش سال هر سال به پزشک مراجعه کردیم به این منظور که چه رخدادی پیش آمده و هر سال یک قطره ی مشخص گرفتیم و برگشتیم. یحتمل امسال دیگر نرویم. مشخص است دیگر! به بهار حساس است. امسال که فروردین گذشت احتمال دادم به پاس انتظاری که برای بهار کشیده ام قدری مهربانی به خرج داده و امسال بیخیال چشم هایم شده. لکن از صبح متوجه شدم چنین نیست و همچنان ما را با چشمانی قرمز میخواند! از همین تریبون به بهار عزیز میگویم، اشکالی ندارد. ما شما را خیلی دوست داریم. ما آن دقایق صبحی که اذان صبح قاطی صدای گنجشک هایتان میشود را خیلی دوست داریم. دفترهای نو و خط های جدیدی که برای اهداف و کارهای سال جدید میکشیم را خیلی دوست داریم. این حال تازه ای که به ما میدهید که حواسمان باشد میتوانیم تغییر کنیم را خیلی دوست داریم. این جوانه های حسن یوسف روی گلذان روی میزمان را خیلی دوست داریم. این خیابان های رنگی رنگی از شکوفه هایتان را خیلی دوست داریم. با چشم های قرمز هم دوست داریم! شما مهربانید، شما خوبید، ما حساسیت بیجا داریم. از طرف خودم و تمام سلول های چشم راستم از شما عذرمیخواهم.