شاید برای شما هم اتفاق بیوفتد.

" منم مثل تو بودم" یا "منم اینطوری فکر میکردم" از یک جایی به بعد واقعا لوس است. لوث است. هیچ انسانی نمیتواند جای دیگری باشد‌. پریروز با فردی حرف میزدم که نه من چیزی از او میدانستم، نه او از من! بی اغراق بیشترین اطلاعاتی که از من داشت محدود در یک گزاره بود. احتمال هم میدادم شباهت هایی داشته باشیم، اما واقعا هیچ چیزی حداقل من از او نمیدانستم و نمیدانم! این دو جمله، در لحظه توهین به شعور آن مخاطبی‌ست که در یک موقعیت است. هیچ کس جای دیگری نیست، چه برسد به موقعیتی که حتی اطلاعاتمان از جای کسی بودن کامل نیست. هرچند در لحظه لبخند زدم و گفتم البته من مثل شما فکر و رفتار نمیکنم و احتمالا ناراحت شد، ولی خب..کاش چیزی درخورتر میگفتم. واقعا واقعا حرفش بیشتر از اینکه دلم را بشکند عصبانی کرد. و خب من چرا به این چرت و پرت ها عادت نمیکنم؟ نمیدانم.